Rozdział 5


Byłam zła. Nawet bardzo zła! Ale jak tu nie być złym skoro twój przyjaciel wylewa na ciebie całe picie a twój chłopak sie z tego śmieje... 
Nagle mój tok myślenia przerwał Ulrich (oczywiście tłumacząc się).
-Nie Yumi. Nie śmieje się z tego, że Odd wylał na ciebie picie tylko, że chowa się przed tobą a jeszcze rano mówił mi, że niczego się nie boi.-Ulrich wytłumaczył  spokojnie ale ciągle śmiał się pod nosem. No dobra złość trochę mi przeszła ale... Mniejsza nie będę psuć sobie wieczoru z powodu tego wszystkiego.
-Dobra Odd wybaczę ci ale wiesz co z twojego męstwa nici. Mięczak jesteś.-
Musiałam mu dopiec. Cóż takie życie. Odwróciłam się i poszłam w stronę Williama, ale nagle ktoś złapał mnie za rękę wiec postanowiłam się przekonać kto to. To Ulrich. Ciekawe czego chce? 
-Co się stało?-grzecznie zapytałam. A ten słodki głupek zarumienił i spytał się mnie czy nie zostanę. No oczywiście, że zostanę z moim misiem.
-A o z Williamem? Mogę go też przyprowadzić?-ze słodkimi oczkami spytałam. No oczywiście na twarzy Ulricha zobaczyłam kwaśną minę wię dodałam:
-Ulrich przecież to z nim przyszłam i sprawie mu przykrość jak go zostawię, a przecież wiesz jak bardzo nie lubię krzywdzi ludzi a zwłaszcza przyjaciół-po mojej wypowiedzi kiwnął głową i dodał:
-No na co czekasz na zaproszenie dla niego czy co?-powiedział śmiejąc się do mnie. Skąd u niego takie zachowanie? Bez dalszych zastanawiań poszłam pio Willa.






PERSPEKTYWA ULRICHA 


Niech już idzie po tego Williama. Zrobie to dla niej. Przetrzymam ten wieczór z NIM. Będe udawał, że nic mi on nie przeszkadza.

                                                                                          C.D.N                                ------------------------------------------------------------------------------------
Hejo nareszcie next u mnie tak go pisałam pisałam i napisać się nie mogłam.
Mam nadzieję, że się spodoba ;)
Czekam na kom :) 
Xoxo <3